|
De Borrn bewegt sik op un dal, as gungst du langs en böken1) Bahl, Dat Water schülpert2) inne Graff, de Grasnarv bewert3) op un af; dat geit hendal, dat geit tohöch so lisen as en Kinnerweeg.4) Dat Moor is brun, de Heid is brun, dat Wullgras schint so wit as Dun,5) so week as Sid, so rein as Snee: Den Hadbar6) reckt dat bet ant Knee. Hier hüppt de Pock7) int Reth hentlank un singt uns abends sin Gesank; de Voss8) de bru't, de Wachtel röppt, de ganze Welt is still un slöppt.9) Du hörst din Schritt ni, wenn du geist, du hörst de Rüschen,10) wenn du steist, dat levt un wevt int ganze Feld, as weert bi Nacht en anner Welt. Denn ward dat Moor so wit un grot, denn ward de Minsch so lütt to Moth: Wull11) weet, wa lang he doer de Heid noch frisch un kräfti geit! |
