| |
Ol Büsen1) liggt int wille
Haff,
de Floth, de keem un wöhl en
Graff.2)
De Floth, de keem un spöl un spöl,
bet se de Insel ünner wöhl.
Dar blev keen Steen, dar blev keen Pahl,
dat Water schael3) dat all
hendal.
Dar weer keen Beest,4) dar weer
keen Hund,
de ligt nu all in depen Grund.
Un allens, wat der lev un lach,
dat deck de See mit depe Nach.5)
Mitünner in de holle Ebb6)
so süht man vunne Hüs' de Köpp.
Denn dukt7) de Thorn herut ut
Sand,
as weert en Finger vun en Hand.
Denn hört man sach de Klocken klingn,
denn hört man sach de Kanter8)
singn,
denn geit dat lisen daer de Luft:
»Begrabt den Leib in seine Gruft.«
|
