Se neem er Bündel ünnern Arm, vun Thrann de Ogen blank, Se sä de Ole sacht adüs, se sä de Sæn: heff Dank!
Se gung bet um de Eck an Tun, un sett sik op den Steen. De Ole schull int Hus herum, de Sæn de stunn un ween.
