Von F. J. Freiholz. Mundart um Würzburg.
|
»No, Bärbele, was eilst denn so Mit deiner schwere Kötze, Es helt jo grad e Wage do, Do kannst di aufisetze; Die Annemie fehrt a no mit, Un lieber fahr i Schritt for Schritt, Als daß mit meine müde Bee I do den weite Weg no geh. I ha a schöne Gschichtli ghört, Die will i der verzehl; Denn wen mer so minanner fehrt, Derf's nit am Plaudern fehl. Doch ehr, als i die Leut ausricht, Verzehl i der e annre Gschicht. Du weßt, daß unner neue Stadt No nit emol en Name hat; Mer hamm uns all minanner bsunne, Un kens hat no was getlis gfunne. Un hat a ens emol was gsagt, So hamm's die annre ausgelacht; 's is for die schöne Stadt nor schad, Daß sie ken schöne Name hat.«
»Ei, wel e Stadt!« fengt 's Bärbele a,
»Jetz weß i, wie mer's heße kann«,
Es sen schon mehr als hunnert Johr, |