|
'Hat a' Bua gar schneidi' 'triebn
Bei 're kiniglichn Jagd,
Und da will halt z'ruck a' Keuler,
Und der Bua wihrt unverzagt,
Aber der, trotz all'n Schlagn,
Rennt 'n nieder in sein' Zorn,
Und dees Gschichtl nach 'n Jagn
Is der Kini inne' worn.
'Laßt in's Gschloß den Buabn bringa,
Wo d' Herrschaftn all' beinand,
Grü' und Gold hat übrall gfunklt,
Großi Spiegl an der Wand,
Und der Bua is kloa' d'erschrocka';
'Sagt der kinigliche Herr:
»Bitt' dir a' Gnad' aus, 's hat ma g'falln,
Daß d' so tapfer auf der Wehr:«
Und die Hofleut' bischpern: sag' 'was,
Und a' jeder winkt ihm zua,
No' was moants, daß d' Bitt is g'wesn?
»Außi möcht' i',« sagt der Bua.
|