|
Für deesmal is 'n Buabn nix g'schegn,
Er hat 'n Tag bal' wieder g'segn
Und wier er 'rauskimmt untern Eis,
Da hat ihm 'taugt sei' Schneid und Fleiß,
Wann drob'n aa' d' Welt mit Stoa' verkeit,
Der liechti Himmi hat 'n gfreut,
Dees liebi Blau, der Sunnaschei',
Die machn aar a' Wildnuß sei'.
Er kent' ihm froh a' Pfeiferl o'
Und richt't si', daß er's segn ko',
Wann just von' hocha Watzmo' her
An' Adler 'reikaam nach der queer,
Denn dees g'schicht 's Tags oft etlimal;
Na' streiche's ringsum hi' am Gwänd,
Desselbi hat der Bua scho' kennt. –
A Junga hat bein Jagn Glück,
Kaam hockt er selm an' Augnblick,
So sicht er auf der entern Seit'
In aller Pracht und Herrli'keit
An' Adler! schau in' schönstn Zug,
Rührt d' Flügl kaam in' stolzn Flug
Und wiegt und biegt vo' Wand zu Wand,
Der Bua schier zittert auf sein' Stand,
Und duckt si' gleim hi' an an' Stoa, –
O treffet er 'n, o möchts es thoa!
Und wie der Adler nächer kimmt
Und wier er d' Bix zum Schießn nimmt,
Da klopft ihm 's Herz, – jetz' nimm di' zamm',
Jetz' waar's nit z'weit, jetz' ko'st 'n hamm,
Da schnallt's! und laut der Wiederhall
Na' tos't dahi' in Berg und Thal.
Was is's? auweh, er streicht davo',
Grad so an' Taucha hat er 'tho',
Dort streicht er abi über's Eck
Drunt' bei der Kirch', jetz' is er weg.
O arma Bua! 'schaugt allwei' no',
Der Adler is scho' lang davo'. –
Da werd er aufg'weckt aufamal.
An' Schlag thuats in der Hachlwand,
A's sprengets drobn an' Berg vonand,
Und zhöchst kimmt aus an' Spaltn 'raus
A' Felsntrumm als wier a' Haus
Und aba dunnerts, kracht und bricht
Und reißt All's mit in graus'n Gwicht
Und wirft die größtn Stoablöck 'rei'
Und Wolkn Staab na' hintndrei',
Daß weit koa' Wand gar nimmer z' segn,
Als waar der Nebi d'rüber g'legn.
Der Bua springt auf, denn grad is's gwest,
Als waar' koa' Stoa' in' Berg mehr fest
Und drobn die Gambs fahr'n kreuz und queer
In größtn Schricka hin und her,
Und Schlag auf Schlag dort raffits 'ra'
Und saust und fliegt in Grabn 'na',
Da hat's d'rinn g'arbet, gwüth't und 'tho',
Als schlüg' ma' großi Glockn o',
Ja was is dees? was ko' dees sey',
Wahrhafti'! 's Eisgwölb d'runt' bricht ei'.
Der Bua hat nit gwißt, wier ihm gschicht,
Schier is er wor'n bloach in' Gsicht,
Und lang hats 'braucht, bis's g'habt an' End'
Dees G'sauß und G'rumpi in die Wänd'. –
Gel' 's Eisgwölb, dees hats zammagschlagn,
Jetz' ko'st di' leicht no' irger plagn
Mi'n Abageh und kunnt aa' sey',
Daß d' nimmer ko'st in Grabn 'nei'.
Da steigt er 'ra', hats glei' d'ersegn,
A' Wand vo' Eis is druntn g'legn,
A' Spalt dazwischn, tief und weit,
Da durchsteign is koa' Mögli'keit,
Wie's ausaschaugt so grea und kalt,
Was thoa' jetz'? D' Nacht kimmt aa' scho' bald,
Na' gehts dir schlecht, – da fallt ihm ei'
Der Strick dort an der Kirch', kunnt sey
Es thaats, daß d' di' dra' abalaßst, –
Da hat 'n do' a' Schauder gfaßt
Und allerhand kimmt ihm in' Si',
Nutzt nix, am Strick 'ra', sunst bist hi',
Denn bis a' Hilf kimmt, bist d'erfrorn,
No' frisch, no' is nit All's verlorn.
Da steigt er bei der Kirch jetz o'
Und 'naus, wo 's Soal in' Felsn dro',
Und schaugt na' abi über d' Wand,
Da sicht er drunt 'was aus'n Sand, –
Is's mögli', ja wahrhafti' ja,
Es leit stoatodt der Adler da!
In Gottsnam' jetz' is Alles guat,
Und 's kimmt ihm wieder Schneid und Muath,
Und flink am Strick laßt er si' 'ra',
Und glückli' geht's in' Grabn 'na',
A' Sprung, a' Juchezer hochauf,
A' »Gott sey's dankt« wohl aa' scho' drauf
Und packt sein' Adler bei die Flüg' –
»Jetz' kimm der Kini wann er mag,
»Es werd für mi' a' Freudntag,
»Jetz' soll er um an' Adler frag'n,
»Jetz' kon' ihm aa' was bsunders sagn!«
|